The Thing

ลองนึกภาพสิ่งมีชีวิตที่สามารถเลียนแบบร่างกายและพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิตอีกรูปแบบหนึ่งได้พอดี มันอาจจะหลอกให้คุณคิดว่ามันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ สิ่งนี้เดินทางไปในจักรวาลและเลียนแบบมนุษย์ต่างดาวที่มันพบ จากนั้นเผยให้เห็นลักษณะที่แท้จริงของมันคือ smorgasbord ที่น่ากลัวและรั่วไหลของอวัยวะที่สั่นเทา กรงเล็บ ฟัน ขาปู หางกุ้งก้ามกราม จะงอยปาก อวัยวะเล็ก ๆ และลูกตาที่เหนียวเหนอะหนะ มันไม่ได้บอกอะไรมากสำหรับชีวิตในจักรวาลว่าด้วยกาแล็กซีทั้งหมดให้เลือก นั่นคือร่างกายที่ดีที่สุดที่จะเกิดขึ้นได้

แหล่งที่มาเป็นหนึ่งในเรื่องราวในนิยายวิทยาศาสตร์ที่คงทนที่สุดตลอดกาล เขียนว่า "ใครไปที่นั่น?" โดย John W. Campbell Jr. เป็นแรงบันดาลใจให้กับภาพยนตร์ปี 1951 โดย Howard Hawks และการสร้างใหม่ในปี 1982 โดย John Carpenter แนวคิดเรื่องมนุษย์ต่างดาวยังแปรสภาพเป็น "Invasion of the Body Snatchers" สองเวอร์ชันและภาพยนตร์ "เอเลี่ยน" ทั้งหมดอีกด้วย ในช่วงทศวรรษ 1950 ภาพยนตร์เรื่องก่อนๆ ถูกอ่านว่าเป็นสัญลักษณ์เปรียบเทียบของการคุกคามของคอมมิวนิสต์: คนอเมริกันทั่วไปถูกรบกวนด้วยลัทธิมาร์กซ์ และถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังคงคล้ายกับสามี ลูกพี่ลูกน้อง หรือเจ้านายของคุณ แต่กลับเป็นการแสดงออกถึงอุดมการณ์ของมนุษย์ต่างดาวอย่างลับๆ

การตั้งค่าของภาพยนตร์: นักวิทยาศาสตร์ได้ค้นพบยานอวกาศที่ฝังอยู่ในน้ำแข็งของขั้วโลกใต้ ร่างหนึ่งถูกขุดออกมาในก้อนน้ำแข็ง และ … ละลาย ในภาพยนตร์เรื่องแรก นักวิทยาศาสตร์ใช้เครื่องมือเพื่อระบุขอบของยานที่ถูกฝัง จากนั้นจึงตระหนักว่าพวกเขากำลังยืนอยู่ในวงกลมรูปจานรองอย่างเย็นชา มันเป็นช็อตที่ดีที่สุดในภาพยนตร์

ภาพยนตร์เรื่องใหม่นี้พบว่ามีประโยชน์อีกครั้งกับแนวคิดที่ว่าเรื่องราวเกิดขึ้นภายในระบบปิดทั้งหมด — สถานีวิจัยในแอนตาร์กติกา หรือยานอวกาศที่เดินทางสู่ความว่างเปล่า เนื่องจาก Thing ชอบที่จะอาศัยอยู่กับโฮสต์ของมันอย่างลับๆ และซ่อนเร้น โครงเรื่องจึงกลายเป็นปริศนาที่อันตราย: ในบรรดาผู้คนในสถานีวิจัยหรือบนยานอวกาศ อันไหนของจริง อันไหนคือของ ความหวาดระแวงขับเคลื่อนพล็อต มีข้อบกพร่องเชิงตรรกะอยู่: เหตุใด The Thing จึงเปิดเผยตัวเองก่อนที่มันจะแพร่ระบาดทุกคน เหตุใดจึงชี้แนะมนุษย์ว่ามีปัญหา? ทำไม Thing จึงไม่เดินทางไปในจักรวาลและกลายเป็นทุกเชื้อชาติ เพื่อที่ทุกชีวิตคือสรรพสิ่ง?

เห็นได้ชัดว่าคำตอบคือเพราะเรื่องราวดังกล่าวจะเป็นไปไม่ได้ คนเหล่านี้จะอยู่ในสถานีวิจัย พวกเขาจะดูและทำตัวเหมือนตัวเองตลอดทั้งเรื่อง ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเกิดขึ้นจนกระทั่งฉากสุดท้าย — แล้ว ว้าว เกิดอะไรขึ้น? พวกเราคือทุกสิ่ง!

คุณไม่ถามคำถามแบบนั้น คุณยอมรับประเภท ประกอบด้วยคนที่ถูกดูดและย่อยอย่างสยดสยองและมีการอุดฟันถ่มน้ำลาย ความสนใจดูเหมือนจะอยู่ในเอฟเฟกต์พิเศษ: สิ่งต่าง ๆ มีหน้าตาเป็นอย่างไร? ฉันเห็นภาพยนตร์ปี 1951 กับแม่ของฉันในโรงภาพยนตร์ในเวสต์พอยต์ นิวยอร์ก ที่เราไปร่วมงานรับปริญญาของทอมมี่ลูกพี่ลูกน้องของฉันจากสถาบันการทหาร มันเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวที่สุดที่ฉันเคยมีในโรงภาพยนตร์

สิ่งมีชีวิตมีลักษณะอย่างไร? ฉันไม่ค่อยแน่ใจ ฉันรู้ว่ามันเล่นโดย James Arness และเป็นมนุษย์ (ผู้ชายในชุด Thing คุณสามารถพูดได้) ประเด็นไม่ใช่รูปลักษณ์ แต่เป็นความสงสัย ทางเดินยาวและเย็นของโครงสร้างแอนตาร์กติก ห้องเก็บของที่มืดและรก อาจปกปิดสิ่งที่จะกระโจนใส่คุณ ตัวละครยังคงเดินเตร่ไปเรื่อยโดยลำพัง ฉันเอาแต่ก้มหน้าอยู่หลังที่นั่ง

ผลงานของ John Carpenter คือการใช้ประโยชน์จากเทคนิคพิเศษสามทศวรรษเพื่อสร้างสิ่งมีชีวิตของเขา Awful Gooey Things จากอวกาศ นั่นทำได้ดีในภาพยนตร์ของเขา และทำได้ด้วยความเชี่ยวชาญด้านเทคนิคมากขึ้นที่นี่ แต่ถึงจุดไหนล่ะ ยิ่งคุณเห็นสัตว์ประหลาดมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งได้รับน้อยลงเท่านั้น เป็นสิ่งที่มองไม่เห็น จินตนาการ ที่ทำให้คุณกลัว "The Thing" เวอร์ชันนี้ซึ่งกำกับโดย Matthijs van Heijningen Jr. ให้มุมมองแบบกราฟิกและรายละเอียดของสิ่งมีชีวิตที่เราถูกย่อให้เหลือเพียงการดูเทคนิคพิเศษและตระหนักว่าเราเป็น ลองนึกดูว่าคุณเคยเห็นภาพยนตร์เรื่อง "เอเลี่ยน" ภาคแรกมากน้อยเพียงใด และดูน่ากลัวเพียงใด

ฉันคาดว่าหนังเรื่องนี้จะทำได้ดีในบ็อกซ์ออฟฟิศ Gotcha เต็มไปด้วยเลือด! ช่วงเวลาและฉากมากมายที่สิ่งของมากมายถูกเผาโดยนักพ่นไฟ ดูเหมือนว่าจุดจบที่น่าอับอายสำหรับสายพันธุ์ที่หลากหลายเช่นนี้